Integracja sensoryczna

O integracji sensorycznej usłyszałam po raz pierwszy z bloga Matki Prezesa. Przyznam jednak, że nie wgłębiałam się w temat, sądząc, że problem dotyczy wcześniaków.

Jak bardzo się myliłam uświadomiła mi moja kuzynka, która wyjaśniła mi, że problemy z integracją Marcina w przedszkolu mogą mieć właśnie to podłoże.

Czym jest integracja sensoryczna (SI)?

Integracja sensoryczna zarówno umożliwia odpowiednią reakcję na odbierane wrażenie sensoryczne, jak też kieruje reakcjami człowieka na otoczenie. Nasze zmysły kształtują się już w życiu płodowym, rozwijając się, łączą się w mózgu z innymi zmysłami. Tylko wzajemne oddziaływanie zmysłów na siebie mogą wytworzyć prawidłową reakcję. Za to właśnie odpowiedzialna jest SI.

Czasem dochodzi do zaburzeń integracji sensorycznej. Nie zawsze problemy z nauką czy koncentracją mają swe podłoże w SI, jednak przedstawię Wam kilka objawów dysfunkcji SI:

nadmierna wrażliwość na bodźce słuchowe, wzrokowe, dotykowe oraz ruchowe;
słaba reakcja na stymulacje sensoryczne;
wysoki lub niski poziom aktywności fizycznej;
trudność z koncentracją, impulsywność;
problemy z koordynacją;
opóźnienie rozwoju mowy, rozwoju ruchowego i trudności w nauce;
słaba organizacja zachowania;
niskie poczucie własnej wartości.

Jak już pisałam, te objawy mogą, ale nie muszą świadczyć o problemach z integracją sensoryczną.

Jednak ja już, to często jest to pomijane, a dziecko z zaburzeniami postrzegane jest jako leniwe, nieposłuszne, sprawiające problemy.

Co może zrobić rodzić w przypadku zaburzeń SI?

Wiadomo, że w przypadku zaburzeń najlepiej zgłosić się do wykwalifikowanego fizjoterapeuty Integracji Sensorycznej. Przygotuje on odpowiedni zestaw ćwiczeń, które pomogą dziecku. Jednak warto też pracować w domu. Warto przystosować otoczenie, tak by było bogate w bodźce sensoryczne. Należy też zrozumieć, że każde dziecko jest inne, i tą indywidualnością kierować się w wychowaniu. Należy dziecko obserwować i wyciągać wnioski.